با ما به اسفندآباد بیائید

سینا و ساینا مطیعی پسر و دختر انقلابی من

فرستنده: آقای محمد مطیعی

سلام خدمت هم ولایتی های عزیز

خوش حال خواهیم شد اگر عکس های آلبوم  قدیمی تان را در وبلاگ به اشتراک بگذارید.

برای شروع چند عکس قدیمی از آلبوم یکی از بستگان را تقدیم حضورتان می کنم.

منتظر حضور پررنگ شما در موضوع یادگاری  هستیم.

در ضمن به زودی افراد حاضر در عکس را معرفی خواهم کرد.

فرستنده: جناب آقای محمد مطیعی

بسم الله الرحمن الرحیم

همراهان همیشگی وبلاگ

شما می توانید به منظور مشاهده اخبار ، عکس ها و گزارشات مراسمات  محرم و صفر اسفندآباد

به وبلاگ روحانی محترم روستا جناب آقای خانی به آدرس زیر مراجعه فرمائید

http://resalat1369.vcp.ir         کلیک کنید

هیئت تکیه اسفندآباد محرم

فرستنده: جناب آقای محمد مطیعی

مرتضی کاظمی:اینجام جا داره از اقای مطیعی تشکر و قدردانی داشته باشم از زحمات زیاد شون. که نظم تبل و دوغول رو بر عهده داشتند

هیئت زنجیرزنی تکیه اسفنداباد

فرستنده: جناب آقای محمد مطیعی

یکی از سنت های قدیمی اهالی اسفندآباد  در فصل بهار بلال گندم است.

زمانی که گندم به مرحله ای میرسد که دیگر به تکامل رسیده ولی هنوز سبز هست.

گندم را چیده به صورت حرفه ای دسته بندی و بعد روی آتش بلال میکنند.

بعد از پخته شدن, خوشه ها را بادست مالش میدهند تا دانه های گندم بیرون بیاید

و بعد از تمیز کردن دانه های گندم آن را میخورند.

فرستنده: جناب آقای علی شمس (نادر)

مدیریت سایت: اتفاقا همیشه یک تصویر از بلال گندم در زمان کودکی در ذهنم بود که الان متوجه جریان تصویر شدم. بسیار عالی. با تشکر از جناب آقای شمس.

 گندم و کنجد بو داده 

از رسومات اهالی اسفندآباد به ویژه در ایام نوروز

پخت حلیم در اسفندآباد

فرستنده جناب آقای فرهمند

گنبدی هست برای انجام عمل چال یا به قول امروزی ها؛کلوخ پز

که وقتی فرد عامل پس از اینکه گنبد را براساس مقدار شلغَم یا سیب زمینی و یا چیزهای دیگر که میخواهد با کلوخ ها بپزد میسازد.

درون این گنبد را پراز آتش میکند تا کلوخ ها خوب سرخ و داغ شوند.

راه فهمیدن اینکه کلوخ ها به اندازه  کافی داغ شده اند,زدن مقداری آب دهان به پشت کلوخ هاست

دم حموم:سلام بعضی مطالب که روی سایت می گذاریدبرای ماهم که دراسفندابادهستیم جالب هست من تاحالادراین موردچیزی نشنیده بودم جالب بودیک لحظه یادچال اسکندرون برره افتادم

هیاتهای عزادار سینه زنی و زنجیرزنی از روستاهای خرم آباد، اسدآباد، هارونی و اسفندآباد در روز30صفر مصادف با شهادت امام رضا(ع) در کنار بارگاه ملکوتی امامزاده دختر موسی ابن جعفر(س) اسفندآباد به عزاداری پرداختند.

با توجه به اخبار رسیده  جهت استقبال از هیاتهای شرکت کننده در این مراسم گاوی قربانی شد و در طول مسیر توسط ساکنین روستای اسفندآباد برای سلامتی همه اهالی  اسفند دود کردند،

هر هیئتی با نظم خاصی از جلو درمانگاه شروع به زنجیر زنی کرده و در کنار مرقد مطهر امامزاده خاتمه می یافت.در این مراسم باشکوه نزدیک به 3000 نفر حضور داشته که همگی زائر این امامزاده مظلوم بودند.

درپایان از کلیه عزادارن به نحو شایسته ای پذیرایی بعمل آمد . مقرر شد این مراسم مذهبی با شکوه هر چه تمام تر سالیان سال ادامه یابد.

این مراسم به همت انجمن اسلامی انصار المهدی(عج)، هیئت امنای امامزاده، شورای اسلامی و دهیاری اسفندآباد برگزار گردید

منبع:http://asdebad.ir

http://abarnews.ir

مداحان اهل بیت در مراسم شهادت امام رضا (ع)  سال 1392 در اسفندآباد

مدیریت سایت: با تشکر از جناب آقای مطیعی لطفا در صورت امکان نام و نام خانوادگی ایشان را نیز ذکر کنید.

دم حموم:سلام نام ایشان اقای حمیدمختاری است.

باغ دهنویی:با سلام : دست شما درد نكند .ارسال عكس و فيلم از اين مراسم خيلي خيلي جالب است ما را به ياد وطن مي اندازد . 
كاش از مراسم حليم پزي در روز 28صفر كه جلو امامزاده امسال شده بود عكس يا فيلم ارسال ميكرديد .وصف ان از طريق تلفن به گوش ما رسيده است .

مداح داخل حرم اقاي محمد علمدار ميباشد .براي سلامتي خودش و خانواده اش صلوات . مابقي جوانان را نيز من نميشناسم .

محمد مطیعی:باسلام تصویر اول اقایان محمد مختاری -شهرام مختاری -جواد سیدیان .تصویردوم مجیدمختاری .تصویرسوم محسن مطیعی .تصویرچهارم حمیدمختاری

علی شمس:من خودم 30 صفر اسفنداباد نبودم و واقعا دوست داشتم که توی اون مراسم بودم.با دیدن این عکسها واقعا دلم باز شد و احساس کردم که اونجا حضور داشتم

مراسم پخت حلیم  

 هیئت اسفندآبادی های مقیم شیراز

محرم  و  صفر 92

محمد مطیعی اسفندآبادی:نذرشون قبول یادش بخیر زمانی که شیراز بودیم واش میپختن ومیرفتیم پای اش جاتون خالی چقدر این اشها خوشمزه بود

هر اتفاقی که قرار بود توی ده بیفتد آدرسش پای بوزوی بود.

شاید جوانترها یادشان نباشد که جلوی بانک ملی فعلی دو تا درخت نارون خیلی بزرگ و سرسبز بود

که از آب زین آباد (چاه مرحوم امیر شمس )سیراب می شد.

وسیله رفت و برگشت به ابرقو که نبود ساعتها پای بوزوی با یست ایستاد تا وسیله ای پیدا شود.

کربلایی یا حاجی که می آمد پای بوزوی منتظرش می ماندیم.

اگر بخشدار یا فرماندار قرار بود به ده بیایند پای بوزوی جلوگیری شان می رفتیم.

اگر دور از جون مرده ای از ابرقو یا شیراز یا تهران می آوردند پای بوزوی شروع تشییعش بود.

امروز دیگر اثری از آن بوزها نیست ولی خاطره اش باقی است که به عنوان یک وعده گاه مشهور به کار می رود .

هیچ کس هم نمی پرسد پای بوزوی کجاست؟؟!

.یکبار دیگر به این اصطلاح توجه و دقت کنید.اصطلاحی اصیل با گویش محلی خاص,"بوزوی "یعنی بوز کوچک.

آن" بوزوی " بزرگ شد واز بین رفت ولی هنوز نام محلش باقیست.

یادش به خیر"پای بوزوی" با آن گله چوغوری که توش جیر جیر می کردند!!!!!

با تشکر از جناب آقای "علی شمس"

باز هم منتظر ارسال مطالب از طرف ایشان هستیم.

محمد مطیعی اسفندآبادی:سلام پای بوزوی ما یادمونه واز بین رفتند و الان اسمش به نام چهاراه مرتضویست

دم حموم:سلام به نظرمن پای بوزوی اسم دیگه ای نداره ومابایداین نشونه های هزاران خاطره روباهمون اسمهایی قدیمی حفظ کنیم

 کوروش شمس:با تشکر از شما یاذ ان روزها بخیر

مرتضی کاظمی:سلام اگه عکسی از پای بوزی دارید بفرستید خوشحال میشویم یادی از خاطرها همیشه تشکر از دوستان

گروهی دور هم جمع می شدند و دو نفر استاد را انتخاب می کردند. دو استاد نام یک اسب را مشخص می کردند و با یک تسمه یا کمر بند در وسط گروه قرار می گرفتند و بقیه اطراف آنها دایره وار می ایستادند .

یکی از استادها یک سر کمر بند را در دست می گرفت و سر دیگر را به نفر بعدی می داد و این ادامه می یافت تا نام اسب مورد نظر گفته شود و هر کسی که درست می گفت استاد به او می گفت بکوب و برو.

 و او می بایست بقیه را که فرار کرده بودند تعقیب کند و بزند و استاد هر وقت صلاح می دید، می گفت: جو سیااااااااااااااه.بچه ها بر می گشتند.او را می گرفتند، چشمهایش را می بستند و یک نفر کمر بند را می گرفت و برای استاد می آورد و استاد آن را یا در زمین یا به غیر از زمین پنهان می کرد و وقتی چشم بسته را می آوردند استاد از او سوال می کرد چه کسی کمر بند را آورد اگر راست می گفت از کتک درامان بود و دوباره می پرسیدند کمر بند زمینی است یا هوایی که با ز هم اگر راست می گفت کتک نمی خورد و بدین ترتیب بازی ادامه می یافت.

تل شیونی:سلام خسته نباشین بسیار زیبا و ستودنیه واقعا خسته نباشید فقط نام میبرم برید خودتون توضیحاتشو از قدیمیا بگیرید 1.جیگر جیگر 2.چیش پیریسو 3. تر خشک کنوی 4.شتروی قطار کردن

پارسال اسفند توفیقی دست داد رفتیم پشت کوه سفیدی دوده!!

 («بِرِشتَکُدون تُرد شده؟»)

درآستانه نوروزیم.این عیدِ سعیدِ باستانیِ ایرانیِ آریایی.

فصل خانه تکانی و شست وشو.امسال به نظر بهار دست وپاچه تر از همیشه آمده است.

صدای پای بهار بیشتر وبیشتر شنیده می شود. وقتی می بینی درختان تِنج کرده اند ولحن کلام وجیر جیر چوغورا  فرق کرده ،بیشتر حس عید آدم را می گیره.

حیف که این فصل توی ده نیستیم که از این الحان طرب انگیز بهره جوییم وحظ کنیم ولی گفتن خاطراتش اقلن یک فایده داره که اونم تجدید خاطراته که«وصف العیش،نصف العیش».

این فصل علاوه بر سایر کارها، مردم«گندم جوشُک» کردن راهم پیش رو دارند.سنتی جالب ،منحصر به فرد والبته قدیمی.

این فصل َدیگها وقابلمه های«گندم جوشُک» قدیم روی اجاقها بار بود وحالا روی اجاق گازها،خیر سرمون یکی دو سالیه که گازدار شدیم!!!

اندازه پختن گندم  که از یک طرف خمیر نشه وفاقش بشکافه واز طرف دیگه سفت نمونه که دندان شکن باشه، هنره!!!

بو دادنش اوج هنرمندی هست و ودقت وتجربه که«بِرِشتَک»،هم نباید بسوزه هم نباید لنگ باشه!!،به همین خاطره که این کار را میدن به زنهای قدیمی تر قوم وخویش یا همسایه.

به زودی هی زنها همدیگر رو میبینن ومیپرسن: («بِرِشتَکُدون تُرد شده؟»)

مدیریت سایت: از بازدیدکنندگان اگر به برشتک دسترسی دارید لطفا یک عکس بفرستید برای غیر اسفندآبادیها که این مطلب را می خوانند.

غریبه آشنا: عااااااااااااااااالی بود

دم حموم:سلام واقعا یادش بخیر ما برشتک میبردیم مدرسه و با معلما میخوردیم یادمه یکی از بچه ها روی تابلو نوشته بود:ب یایید برشتکهایمان راتقسیم کنیم جناب اکبر شما هم آدم خاطره بازی هستی دمت گرم

 به نام یزدان پاک،دادار مهرآفرین

 

اسفند ابادی:چه «پَسَک» دلچسبی!!!!!!!

هم بلاتی:باریک الله اکبر خان
متن قبلی از یه طرف با لهجه بلات صفای خودشو داشت
این متن هم از یه طرف دیگه.
مرام هر کی اسفندآبادیه
بزن دست قشنگه رو

غریبه:سه سال انار اسفندآباد رو نخوردم.

فرستنده : جناب آقای محمد مطیعی

به منظور مشاهده عکس ها به ادامه مطلب مراجعه نمائید

مشاهده این پست مخصوص اعضا می باشد.

راهنمایی:ابتدا "ادامه مطلب" را کلیک کنید.سپس نام کاربری و کلمه عبور خود را وارد کرده و مجددا دکمه ورود را کلیک کنید تا پست نمایش داده شود.

از بازدیدکنندگان گرامی که در این مراسم حضور داشتند تقاضا مندیم که

گزارش متنی (و یا عکس های بیشتر ) از مراسم عزاداری برای سایر همولایتی های خود ارسال نمایند.

دم حموم:سلام چندتاعکس ازامامزاده اسفندابادروبراتون میفرستم.

مدیریت سایت: سلام عکسی از جانب شما دریافت نشده است. لطفا مجددا از طریق ارسال ایمیل اقدام نمایید.

 این کوزه یا سبو می باشد که در قدیم از آن استفاده می شد زمانی که نه برقی بود نه یخچالی-پارچه ای دور آن می پیچیدند و آن را آب می کردند و برای نوشیدن اب خنک در دالان خانه که از همه جای خانه سردتر بود می گذاشتند،حتی رهگذران هم که از کوچه می گذشتند می توانستند از آن آب به یاد امام حسین (ع) بنوشند.

زمانی را می گویم که مهر و محبت از این دوره ماشینی زیادتر بود و در خانه به روی همه چه آشنا و چه غیر آشنا باز بود نه حالا که چند قفله می کنند تا مبادا کسی از خانه آنها سر در بیاورد.

آیدا مختاری:سلام خیلی عالی